Tezer Özlü Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri

Hayatı

Tezer Özlü, 10 Eylül 1942 tarihinde Kütahya’nın Simav ilçesinde dünyaya geldi. Annesi Öğretmen Nimet Hanım, babası eğitimci ve hukukçu Ş. Sabih Özlü’dür. Ayrıca öyküleriyle öne çıkan yazar Demir Özlü’nün kardeşidir. Ailesinin memur olması nedeniyle çocukluğu farklı şehirlerde geçti (Simav, Ödemiş, Gerede). İlköğrenimini İstanbul’da gören sanatçı, Avusturya Kız Lisesi’ndeki öğrenimini tamamlayamadan Ankara’ya yerleşti. Lise eğitimini tamamladıktan sonra Ankara’da Türkiye Şeker Fabrikaları ve Goethe Enstitüsü’nde çevirmen olarak çalıştı. 1968 yılında İstanbul’a dönerek çeşitli firmalarda çevirmenlik yaptı. Türk-Alman Kültür Merkezi’nde program danışmanlığı görevinde bulundu. 1981 yılında bir yıllık sanatçı bursuyla Berlin’e gitti ve Alman radyolarında Türk edebiyatı üzerine bir dizi program hazırladı. 1983’te Türkiye ’ye döndü. Ülkede bir yıl kaldıktan sonra İsviçre’nin Zürih şehrine yerleşti ve Kanadalı ressam Hans Peter Marti ile evlendi. 18 Şubat 1986 tarihinde göğüs kanseri nedeniyle hayatını kaybetti. Sanatçının naaşı yurda getirilere Aşiyan Mezarlığı’na defnedildi.

Tezer Özlü’nün Edebi Kişiliği

Edebiyat hayatına öykü ile başlamış, ilk öyküsü “Fortuna” 1963 yılında “Yeni İnsan” dergisinde yayımlanmıştır. Sonraki öyküleri aralıklı olarak Milliyet Sanat dergisinde yayımlanmaya devam etmiştir.
Tezer Sümer, Tezer Özlü Kıral ve Tuncay Gökmen imzalarını da kullanmıştır.
Kendi yaşamından belirgin izler taşıyan ilk öykülerinden başlayarak incelikli, lirik ve sözünü sakınmayan, sarsıcı bir yazar olarak tanınmıştır.
Öykülerinde özellikle çocukluk yıllarını merkeze almıştır. Aile içinde baba ve okulda öğretmen disipliniyle uygulanan baskıların toplumu nasıl etkilediğini, deneylere yaslanan çarpıcı bir dille aktarmıştır.
Tezer Özlü, “Türk edebiyatının lirik, gamlı ve nostaljik prensesi” olarak nitelendirilmiştir. İlk öykülerinde başlayan yalnızlık, ihtiyarlık, intihar ve ölüm izlekleri ya da korku onu yaşamının sonuna kadar kovalamıştır.
Kafka, Pavese ve Svevo gibi sanatçıları kendine yakın bulmuştur. Onların yaşadıkları yerleri gezip araştırarak “Auf dem Spuren eines Selbstmords” isimli eserini yazmıştır. Bu eseriyle 1983 Marburg Kenti Edebiyat Ödülü’nü kazanmıştır.
Öyküleri, ölümünden sonra bir araya getirilerek yayımlanmıştır.