Duygu Asena Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri

Hayatı

Duygu Asena, 9 Nisan 1946’da İstanbul’da doğdu. Annesi Nihal Hanım ve babası Muhtar Asena’dır. Babası, susam ticaretiyle uğraşan zengin ve tutucu biriydi. Dedesi Ali Şevket Öndersev, Atatürk’ün arkadaşlarından biri olup onunla birlikte Samsun’a çıkmış ve CHP Gümüşhane milletvekilliği yapmıştır. Şair İnci Asena da Duygu Asena’nın kardeşidir.

Kadıköy Özel Kız Koleji’ni bitirdikten sonra, 1972 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Pedagoji Bölümü’nden mezun oldu. Üniversitede son sınıf öğrencisiyken Gültekin Gürgen ile evlendi fakat daha sonraki yıllarda boşandı. İstanbul Üniversitesi Çocuk Evi’nde ve Haseki Hastanesi Çocuk Kliniği’nde iki yıl süreyle pedagog olarak çalıştı. 1972 yılında Hürriyet gazetesinde fotomodel olarak çalışmaya başladı ve kısa süre sonra gazetenin Kelebek ekinde “Şirin” takma adıyla yazılar yazmaya başladı.

Bir süre Ayrıntı Haber gazetesinde muhabirlik yaptı. 1976-1978 yılları arasında Man Ajans’ta metin yazarı olarak çalıştı. 1978’de Gelişim Yayınları’na genel yayın yönetmeni olarak girdi ve Kadınca dergisini yönetmeye başladı. Aynı zamanda Onyedi, Kim, Ev Kadını, First, Bella Bayan ve Negatif gibi dergileri de yönetti. Sanatçı, 2004 yılında beyin tümörü teşhisi konulmasına rağmen yazmaya devam etti ve 30 Temmuz 2006 tarihinde tedavi gördüğü sırada vefat etti.

Duygu Asena’nın Edebi Kişiliği

Duygu Asena’nın ilk yazısı 10 Eylül 1972’de Hürriyet gazetesinde yayımlandı. Kadın hakları, evlilik, boşanma, cinsellik ve kadına şiddet gibi konularda yazılar yazdı.
İlk romanı Kadının Adı Yok 1987 yılında yayımlandı. Türkiye’de büyük yankı uyandırdı ve kısa sürede kırk baskı yaparak bir ilke imza attı. Bu romanda, adsız bir kadın karakter üzerinden toplumsal cinsiyet rollerini sorguladı ve kadınların kaderlerine boyun eğmemeleri gerektiğini vurguladı. Kitap, Başbakanlık Küçükleri Muzır Neşriyattan Koruma Kurulu tarafından yasaklanmasına rağmen Asena’nın mücadelesi sonucunda yeniden satılmaya başladı ve çeşitli dillere çevrildi. 1988 yılında Atıf Yılmaz yönetmenliğinde filme alındı.
Roman, hikaye, makale ve röportaj türlerinde eserler veren sanatçı; sade ve akıcı dili, çarpıcı üslubu ve toplumsal sorunları ele alış biçimiyle geniş bir okur kitlesine ulaştı.
Ülkemizdeki kadın hareketinin önemli temsilcilerinden olan Duygu Asena, eserlerinde, kadınların ataerkil toplum içindeki yerini ve yaşadıkları sorunları ele alarak kadın hakları mücadelesine önemli katkılarda bulundu.
Ölümünden sonra, Doğan Kitap ve PEN Türkiye Merkezi onun adına ödüller koydu. Asena’nın hayatını ve çalışmalarını ele alan Ben Duygu (2008) kitabı Zeki Coşkun ve Ayşe Emel Coşkun tarafından yazıldı.