Leyla Erbil Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri

Hayatı

Leyla Erbil, 2 Ocak 1931’de İstanbul’da doğdu. Öğrenim hayatı İstanbul’da geçti. İstanbul Üniversitesi İngiliz Edebiyatı bölümünde öğrenim gördü. Okulu bitiremeden son sınıfta ayrıldı. Leyla Erbil, 1970 Türkiye Sanatçılar Birliği, 1974 Türkiye Yazarlar Sendikası kurucularından olup, PEN Yazarlar Derneği üyesidir. 1961’lerde Türkiye İşçi Partisi üyesi olan Erbil, Türkiye İşçi Partisi’nin Sanat ve Kültür Bürosu’nda görev almıştır. 1979’da çağrılı olarak gittiği ABD’de kendisine, Iowa Üniversitesi Onur üyeliği verilmiştir. Ülkemizde Nobel Edebiyat Ödülü’ne aday gösterilen ilk kadın yazardır. 19 Temmuz 2013’te İstanbul’da hayatını kaybetmiştir.

Leyla Erbil’in Edebi Kişiliği

Bireyler arası ilişkileri ve olayları Marksist söylemlerle yorumlamaya çalışmıştır.
Geleneksel anlatım biçimlerine karşı çıkarak yeni bir dil kurma çabasıyla dikkat çekmiştir.
Kadın yazar kimliğini ön planda tutan sanatçı, bazı tabuları yıkarak eserlerinde düşünce ve edebiyatı birleştiren bir tutum sergilemiştir. Bunda, Sartre, Kafka gibi varoluşçuların ve Marx ile Freud’un etkisi vardır. Varoluşçu yazarların etkisiyle fantastik gerçekliği eserlerine yansıtmıştır.
Karakter yaratmada başarılı olan sanatçı kadın kahramanlarını, hüzünlü, acılarla yoğrulmuş kişilerden seçmiştir.
Romanlarında iyilikle kötülüğün, özveri ile bencilliğin harmanlandığı insanın iç gerçeğini tüm çıplaklığıyla vermeye çalışmıştır.
“Tuhaf Bir Kadın” adlı ilk romanında kadının topumdaki yerini sorgulayıcı bir bakışla belirlemeye çalışmıştır. Eser, feminist bir yaklaşımla yazıldığı için edebiyat dünyasında büyük yankı uyandırmıştır.
“Karanlığın Günü” adlı romanında kendi kuşağının yaşadığı sıkıntılı dönemi bir kadın duyarlılığıyla işlemiştir.
Mektup biçiminde yazılan, yedi kişinin tarihsiz mektuplarından oluşan “Mektup Aşkları”nda kirlenmemiş ve maddileşmemiş aşkın saf gerçekliğini bir kadın duyarlılığıyla okura sunmuştur.
Gerçeklikle fantezinin iç içe geçtiği son romanı “Cüce”de yaşadığı ve tanık olduğu olaylara ironik eleştirisini nesnel olarak yansıtmaya çalışmıştır. Geçmişte sarayların gözdesi, günümüzde mitolojinin, sanat ve edebiyatın ilginç bir tipi olan “cüce”, bu eser de “Zenime” adıyla renkli, sevimli bir kadın olarak okurun karşısına çıkmaktadır.