Milli Edebiyat Dönemi’nde Hikâye

İLGİLİ YAZILAR

Modern anlamda hikâye, edebiyatımıza Tanzimat Dönemi’nde girmiştir. Tanzimat edebiyatının basit hikâye örnekleri, Servetifünun Dönemi’nde yerini teknik açıdan daha sağlam eserlere bırakmıştır. Milli Edebiyat döneminde hikâye türünün gelişimi devam etmiştir. Milli Edebiyat Dönemi hikayelerinin özelliklerini şu şekilde sıralayabiliriz:

Millî Edebiyat Dönemi Hikâyelerinin Genel Özellikleri

Türk hikâyesinin dilinin sadeleştiği, konuların ve mekânların çeşitlilik kazanıp zenginleştiği, daha olgun ve kusursuz örneklerin verildiği dönem Millî Edebiyat Dönemi’dir.
Millî Edebiyat Dönemi’ne kadar romanın gölgesinde kalan hikâye türü, asıl gelişimini bu dönemde gerçekleştirir.
Hikâye türünün edebiyatımızdaki gelişmesinde Millî edebiyat yazarlarından Ömer Seyfettin’in büyük payı vardır.
Türk edebiyatında başlı başına hikâye üzerinde yoğunlaşan ilk yazar Ömer Seyfettin’dir.
Millî Edebiyat Dönemi’nin bir diğer hikâyecisi de Refik Halit Karay’dır. Ayrıca Halide Edip Adıvar ve Yakup Kadri Karaosmanoğlu roman yanında hikâye örnekleri de veren sanatçılarımızdır.
Millî Edebiyat Dönemi hikâyecileri de eserlerinde Maupassant tarzı (olay hikâyesi) hikâye tekniğini kullanmışlar; olay örgüsü, kronolojik sıraya uygun olarak serim-düğüm ve çözüm bölümlerinden oluşmuştur.
Bu dönemin hikâyelerinde konu olarak; Anadolu’da yaşanan gerçekler, her kesimden halkın yaşamı ve sorunları, tarihî olaylar ele alınmıştır.
Millî edebiyatçılar, ilk kez bilinçli olarak İstanbul dışına çıkarak “memleket edebiyatı” olarak adlandırılan edebiyat anlayışının oluşmasında etkili olmuştur.
Hikâyelerde yaşanan zaman diliminin yanında, tarihimizi anlatan geçmiş zaman olaylarına da yer verilmiştir.
Tema ve zihniyet olarak “Türkçülük, yoksulluk, batıl inançlar, cehalet, ilerleme ve çağdaşlaşma” üzerinde durulmuştur.
Ömer Seyfettin, hikâyelerinde tarihte kahramanlık gösteren kişileri kullanırken Refik Halit Karay, Yakup Kadri Karaosmanoğlu ve Halide Edip Adıvar daha çok Anadolu’dan seçtikleri tipleri kullanmışlardır.
Milli Edebiyat Dönemi hikâyeleri gözleme bağlı, gerçekçi (realist) bir anlayışla kaleme alınmıştır.
Hikâyelerde sade bir dil kullanılmış; kurgu, olay, yer ve zaman ögelerinin kullanımı, serim, düğüm ve çözüm bölümleri arasındaki ilişki ve sıralama yönünden başarılı örnekler verilmiştir.

Milli Edebiyat Dönemi Hikaye Türündeki Eserler

Ömer Seyfettin
And
Bahar ve Kelebekler
Beyaz Lale
Primo Türk Çocuğu
Asilzâdeler
İlk Düşen Ak
Mahcupluk İmtihanı
Başını Vermeyen Şehit
Yüksek Ökçeler
Yalnız Efe
Gizli Mabed
Dalga
Nokta
Falaka
Harem
Kaşağı
Pembe İncili Kaftan
Kızıl Elma Neresi
Aşk Dalgası