Bekir Sıtkı Kunt Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri

İLGİLİ YAZILAR

Hayatı

Bekir Sıtkı Kunt, 1905 yılında Antakya’da dünyaya geldi. Babası Miski Oğullarından Abdülgafur Efendi, tarım ve ticaretle uğraşır, bir sabun yapım evi işletirdi. Annesi Dudu Hanım ise bir müftü kızıydı ve çağına göre aydın bir kadındı. İlk öğrenimini birbiri ardından Antakya’da Habip Neccar İlkokulu, Numune Mektebi, Antakya İdadisinin ilk bölümlerinde, 1912-1917 yılları arasında okudu. O zamanlar Fransızların idaresindeki Antakya Lisesi’ni bitirdi. Daha sonra İstanbul’a geldi. Bir sene Edebiyat Fakültesi’ne devam ettikten sonra bölümü bıraktı. 1925-1930 yılları arasında çeşitli gazetelerde yazdı. Gazetecilik mesleği için daha yararlı olacağını düşünerek Hukuk Fakültesine girdi. Bir müddet daha gazeteciliğe devam etti, 1930 yılında adliye mesleğine geçti. Düzce mahkemesi aza mülazımı, Uşak Şeker Fabrikası hukuk müşaviri, Aydın kadastro hâkimi oldu. 1930 – 1934 yılları arasında askerliğini yaptı. Terhisten olduktan sonra Temyiz mahkemesi başsavcı muavinliğine tayin edildi Hatay meselesinin alevlenmesi üzerine memleketine gitti. 1938 yılında meclise Antakya milletvekili olarak katıldı. 1946 senesine kadar milletvekilliği yaptı. 1946 seçimlerinden sonra hakimlik mesleğine geri döndü. 8 Mart 1959 tarihinde kalp krizi nedeniyle İstanbul’da hayatını kaybetti.

Bekir Sıtkı Kunt Edebi Kişiliği

Bekir Sıtkı Kunt, Cumhuriyet Dönemi’nin önemli hikayecilerindendir. Küçük yaşından okumaya ve edebiyata merak sarmış, yazı hayatına nazım denemeleri ile girmiştir.
Mektup ve denemelerden oluşan yazılarını Adana gazetelerine yollamış, basılan ilk eseri, 1922’de Antakya’dan “Yeni Adana” gazetesine yolladığı bir muhabir mektubu olmuştur. Daha sonra İstanbul’da “Vakit” gazetesinde “yol intiba”ları yayımlanmıştır.
“Vakit” ve “Son Saat” gazetelerinde mensur şiirler de yazdı.
1925 yılında, edebiyat fakültesinde okurken bir arkadaşı tarafından bir Antalya gazetesine gönderilen bir hikâye yayımlanan ilk hikayesi oldu.
Aralıklı ve az eser vermekle beraber, cumhuriyet hikayeciliğimizin yol açıcılarından biri oldu.
Anadolu’da edindiği izlenimleri hikayeleştirdi. “Vakit” gazetesinde yayımladığı bu hikayeleri daha sonra “Memleket Hikayeleri” adı altında bir araya getirdi.
Hikayelerinde topluma faydalı olmayı amaçladı. Halk için yazılan, halkın meselelerini konu edinen öyküler yazdı.
Eserlerinde cumhuriyet devrimlerini savunmuş; eskimiş kurumlara, köylüyü sömüren ağalara karşı durmuştur.
İlk kitabındaki dört hikâye, köylü ile onu sömüren tüccar-esnaf gibi zümreler arasındaki zıtlıklardan ortaya çıkmıştır. Bu kasabalı tipi, yeni dünya düzenine sinsi bir kin besleyen, direnen zümrenin temsilcisi olarak hicvedilmiştir.