Hüseyin Cahit Yalçın Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği Eserleri

Hayatı

Hüseyin Cahit Yalçın, 7 Aralık 1875 tarihinde aslen İstanbullu olan babasının memur olarak bulunduğu Balıkesir’de doğdu. Babası Ali Rıza Efendi, annesi Fatma Neyyire Hanım’dır. Yazar Hüseyin Suat Yalçın’ın kardeşidir. İlköğrenimini İstanbul’da, ortaöğrenimini Serez’de Askeri Rüştiye’de tamamladı. Daha sonra Mekteb-i Mülkiye’yi bitirdikten sonra Maarif Nezareti’ne girdi. Liselerde edebiyat öğretmenliği yaptı. 1896’da Servetifünun topluluğuna katıldı. 1908’de II. Meşrutiyet’in ilanından sonra memuriyetten ayrılarak ve edebiyatı bırakıp gazeteciliğe ve siyasete başladı. Tevfik Fikret’le “Tanin” gazetesini kurdu. Aynı yıl İttihat ve Terakki’den milletvekili seçildi.

31 Mart Olayı’nda ayaklanmayı çıkaranlar tarafından matbaası basıldı, öldürülmeye çalışıldı. Bu olaydan sonra Romanya’ya kaçmak zorunda kalan Hüseyin Cahit, bir sene sonra yeniden yurda dönerek gazetecilik faaliyetlerine devam etti. Mütareke döneminde İngilizler tarafından sürüldüğü Malta’da üç yıl kaldı. Cumhuriyet hükümetine yönelttiği sert eleştirilen yüzünden 1925’te İstiklal Mahkemesi’nde yargılandı, gazetesi kapatıldı ve Çorum’a sürüldü. Atatürk’ün ölümünden sonra politika hayatına döndü. Yeniden İstanbul milletvekili oldu (1940-1950). Ulus gazetesini çıkardı. Demokrat Parti yönetimine karşı bir yazısından dolayı bir ara hapse girdi; ancak yaşından dolayı serbest bırakıldı. 18 Ekim 1957 tarihinde İstanbul’da hayatını kaybetti.

Hüseyin Cahit Yalçın’ın Edebi Kişiliği

Hüseyin Cahit Yalçın, roman, hikâye gibi türlerde de eserler verse de Servetifünun içinde daha çok eleştiri türünde yazılarıyla tanınmıştır. Servetifünun’a yönelik eleştirilere verdiği sert cevaplarla dikkat çekmiştir.
Muallim Naci’den kalan karşıt görüşlere ve Edebiyatıcedidecileri dekadanlıkla suçlayan Ahmet Mithat Efendi’ye cesur cevaplar vermiştir.
Ahmet Mithat etkisiyle başladığı roman ve hikayeleri teknik açıdan yeterli seviyede değildir.
Eserlerinin konularını Rumlar ve diğer azınlıklardan alan sanatçı, eserlerinde İstanbul dışına pek çıkmamıştır. Oluşturduğu tipler Batıya özenen zengin ve aydın kişilerdir. Yerli ve orta sınıf kişilerine çok az yer vermiştir.
“Sanat için sanat” anlayışını savunmuştur. Ona göre edebiyatın amacı sanattır; edebiyat bir araç değil, amaçtır.
Diğer Servetifünun sanatçılarına göre dil ve üslubunun daha açık ve yalın olması, eserlerindeki en önemli özelliktir.
Fransızcadan çevirdiği ve Fransız İhtilali’ni konu alan “Edebiyat ve Hukuk” başlıklı makalesi, Servet-i Fünun dergisinin kapatılmasına ve edebiyatımızda Servetifünun Dönemi’nin sona ermesine neden olmuştur.
“Hayat-ı Muhayyel” adlı hikâye kitabında aynı adı taşıyan hikâyesi, Servetifünuncuların hürriyetsizlikten bunaldıkları sıralarda (1899) Yeni Zelanda’ya göç etme hayallerini anlatır.
Realizm akımının etkisinde kalmıştır.